راز بزرگی نهفته است در کلام گهربار امام هادی ـ‌ علیه السلام ـ به یکی از اهالی ری که از زیارت حسین ابن علی ـ‌ علیه السلام ـ‌ از کربلا بازگشته بود فرمودند: اگر قبر عبدالعظیم(ع) را در «ری» را زیارت می‌کردی، مانند آن بود که حسین (ع) را در کربلا زیارت کرده باشی.
به گزارش خبرنگار هیئت محبان سیدالکریم (ع) به نقل از «تابناک» :، مقید ساختن جمله «من زار عبدالعظیم بِرِی» با نشانه‌گذاری و تأکید مکانی که هیچ کس را بهانه‌ای برای گمراه شدن از نشانی ارایه شده نباشد و از سوی دیگر، قرینه ساختن سرزمین «ری» با «کربلا» از ویژگی‌های این کلام گهربار حضرت هادی ـ‌ علیه السلام ـ‌ است که نیازمند به تفسیر و تعمیق دارد.
چنانکه در روایات عدیده واقعه غدیر نیز آمده است که در آن رسول گرامی (ص) نخست دستان مبارک حضرت علی ابن ابیطالب (ع) را بالا برد و بالا برد، تا جایی که سفیدی زیر بغل او بر همه مردم نمایان شد و همه حضرت علی ـ‌ علیه السلام ـ‌ را در کنار پیامبر‌ ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ‌ دیدند و او را به خوبی شناختند و دریافتند که مقصود از این اجتماع مسأله ای است که مربوط به حضرت علی (ع) است و همگی با ولع خاصی آماده شدند که به سخنان پیامبر (ص) گوش فرا دهند.

و سپس فرمود: «من کنت مولا فهذا علی مولا»؛ یعنی ولایت و جانشینی را مقید کرد به «هذا علیٌ» تا حتی مسأله ای به مانند تشابه در نام و عنوان بهانه ای برای «جانشینان جعلی» فراهم نکرده و در تاریخ، مفری موجه برای گمراهی و گمراه کردن نمانده باشد.
از این روی، حضرت هادی ـ علیه السلام ـ اهالی تهران و پیرامون آن را در آن برهه از تاریخ که بخشی از «ملک ری» به شمار می‌رفت، بشارت داد به کسب فیض و توفیق زیارت مزار نورانی فقیه و عالم لازم التعظیم و امامزاده واجب التکریم جناب عبدالعظیم الحسنی ـ‌علیه السلام ـ‌و ضمانت نمود به پاداش بیکران زیارت ارباب معرفت حضرت حسین ابن علی (ع) در کربلا به موجب این زیارت.