به گزارش خبرنگار هیئت محبان سیدالکریم (ع) ، درخصوص شبهه ای در مورد اینکه هرگونه تعارف غیر واقعی را که از دل برنیاید تعارف شاه عبدالعظیمی می نامند ، تحقیق کاملی در کتب تاریخی و فرهنگ های عامه انجام شد که قابل توجه و جالب است .

در گذشته، به دلیل نزدیکی شهر "ری" به تهران کمتر اتفاق می افتاد که تهرانی های علاقمند به اهل بیت در شب جمعه یا روز جمعه به زیارت حضرت عبدالعظیم نروند و به همان دلیل نزدیکی مسیر ، همان روز یا شب دوباره به تهران باز می گشتند. حال اهالی ری که کاملا مطمئن بودند که زائران تهرانی حتماً به تهران برمی گردند ایشان را دعوت به ماندن می کردند و به «حضرت شاه عبدالعظیم» قسم می دادند که شب را نزد آنان به سر ببرند که این دعوت با وجود پافشاری نیز البته نمی توانست زائران تهرانی را برای ماندن شبانه قانع کند .
بدین ترتیب عبارت شاه عبدالعظیمی ( فقط چون اهالی ری را در فرهنگ عامیانه بچه شاه عبدالعظیم می گویند ) این طور دعوت و ردّ دعوت رفته رفته به صورت اصطلاح درآمد و در آن مورد که دعوت و تعارف از روی عادت به کار گرفته می شد به اشتباه ربط به حضرت عبدالعظیم (ع) که پس از چهار پشت به امام حسن مجتبی (ع) می رسد در شهرری مدفون است و آرامگاهش زیارتگاهی برای شیعیان به شمار می آید ، می دادند . پس نتیجه می گیریم که هیچ ربطی به نام مبارک حضرت عبدالعظیم (ع) ندارد و ریشه در فرهنگ غلط عامیانه قدیم مردم کم سواد تهران قدیم دارد .